ขวนขวาย หมายถึง [-ขฺวาย] ก. หมั่นเสาะแสวงหาเพิ่มเติมโดยไม่ยอมอยู่นิ่ง,ขวายขวน ก็ว่า.
ก. ขูดหรือขีดด้วยของแหลมเช่นหนามหรือเล็บ.
น. ปี, รอบปี, ลักษณนามใช้แก่อายุของเด็กประมาณ ๑๒ ปีลงมาเช่น เด็กอายุ ๕ ขวบ, เวลาที่นับมาบรรจบรอบ เช่น ชนขวบ.
ก. กระดาก, อาย, เช่น แก้ขวย ขวยใจ.
ก. กระดากอาย, สะเทิ้นอาย.
ก. กระดากใจ.
[ขฺวะไขฺว่เขฺวี่ย] (กลอน) ก. ขวักไขว่ เช่น เดินขวะไขว่เขวี่ย.(ม. ร่ายยาว ชูชก).
[ขฺวักไขฺว่] ว. อาการที่เคลื่อนไหวสวนกันไปมาอย่างสับสน เช่นเดินขวักไขว่ บินขวักไขว่.